fitrət — ə. 1) iki hadisə arasındakı zaman; dövr, müddət; 2) iki peyğəmbərin dövrü arasındakı zaman; 3) m. durğunluq, ölgünlük, hərəkətsizlik ə. yaradılış, xilqət, zat, təbiət … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
sükun — ə. 1) durma, dayanma, qımıldanmama; 2) rahatlıq, asayiş, sakitlik; 3) durğunluq; 4) arası kəsilməmə, ara verməmə; 5) ərəb yazısında: samitin üzərinə qoyulan və ondan sonra sait gəlmədiyini göstərən işarə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
sükunət — ə. 1) sakitlik, hərəkətsizlik, durğunluq; 2) rahatlıq, əmin amanlıq; 3) azalma, ara vermə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
səktə — ə. 1) durğunluq; 2) kəsilmə, dayanma; 3) zərər, xələl; 4) ürəyin birdən birə fəaliyyətdən düşməsi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bataq — is. 1. Lığ, lehmə, palçıq; lehməlik, palçıqlıq. Araba getmədi əsla qabağa; Deyəsən batmış idi bir batağa. A. S.. 2. məc. Durğunluq, hərəkətsizlik, ətalət, təşəbbüssüzlük mənasında … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
durmaq — f. 1. Ayaq üstə, şaquli vəziyyətdə hərəkətsiz dayanmaq. Ağacın altında kölgədə durmaq. Güzgünün qabağında durmaq. Sahildə durub dənizə baxdıq. – <Odabaşı Xudayar bəyə:> . . Di, burada niyə durubsan, buyur, gedək mənzilə. C. M.. Onlar alçaq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
düşkünlük — 1. Düşkün hal, tənəzzül, durğunluq. 2. Bir şeyə aludə olmuş adamın halı; mübtəlalıq, aludəlik. İçki düşkünlüyü … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fikri — sif. <ər.> Fikrə, ağla, düşüncəyə aid olan, fikir, ağıl, düşüncə ilə bağlı olan; əqli, zehni. C. Məmmədquluzadə fikri durğunluq, gerilik, cəhalət tüstüsünün xalq üçün yaratdığı qorxudan həyəcanla danışaraq əlac etməyə çağırırdı. M. İ … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
iflic — is. <ər.> 1. Orqanizmin hər hansı bir hissəsini və ya üzvünü normal fəaliyyətdən qoyan xəstəlik. İflic olmaq. İflic vurmaq. İflic tutmaq. Beyin iflici. // Bu xəstəliyə tutulmuş (adam). Neçə illərdir iflicdir. 2. məc. Fəaliyyətsizlik,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
intihar — is. <ər.> Özünü öldürmə. <Zəmanə> . . o qədər o biçarəni əzdi ki, axırda onu ya intihara, ya qara torpaq altına girməyə məcbur etdi. C. C.. İndi onun simasında intihara qərar vermiş kimi küt bir durğunluq vardı. M. C.. İntihar etmək – … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
